കരിമ്പനകുഞ്ചലം ചേര്‍ത്തു പിന്നിയ മുടി
തിരിച്ചിട്ടു നില്‍ക്കുന്നു.
ഇരുട്ട് നൊങ്കിനു മീതെ
വിളറിയ പെണ്മുഖം വരയ്ക്കുന്നു.
അതേ ദിശയില്‍ നോക്കി
വിറച്ചു ചുവന്ന ഒരാമ്പല്‍ക്കുളം
ഉറങ്ങാന്‍ ഇലവിരിക്കുന്നു.
മഴ രാത്രിയുടെ ഊര്‍ന്നുവീഴലിനെ
നനച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
......................................................
ഭ്രാന്തിന്റെ ഉരുളന്‍ കല്ലിലൂടെ
മുകളിലേക്ക് കയറുന്നുണ്ട്
ഒരു തത്വത്തിന്റെ
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഗീതകം
രാത്രിയുടെ ചുടലനൃത്തത്തില്‍
ആവിയാകുവാന്‍
ഞാന്‍ ഒരഗ്നിച്ചിലമ്പ്
......................................................
എന്റെ മുറി
വാതിലുകളാലും ജനാലകളാലും
അടച്ചുവച്ചൊരു ഞാന്‍ തന്നെ.
ഒരു വെയിലിലും മുറി പൊള്ളിയില്ല.
കഴിയാറില്ലുള്‍വെയിലിന്
ഒരിക്കലെങ്കിലും പരാജയപ്പെടാന്‍.
മഴകളൊന്നും ഉള്ളിലേക്ക് പെയ്തില്ല.
അകംപുറം ചന്നംപിന്നം
നനഞ്ഞുകുതിര്‍ന്നു ഞാന്‍ വിറച്ചുനില്‍ക്കുമ്പോള്‍.
ഇന്നും
കുട ചൂടി ഏകാന്തതയില്‍ ഞാന്‍ നില്‍ക്കുന്നു.
വെയില്‍ക്കുട ചൂടി നീ വന്നാലും
മഴക്കുട ചൂടി നീ വന്നാലും
ഇരുളോട് ചേര്‍ത്തുമാത്രം
നിന്നെ ഉള്ളിലേക്ക് നയിക്കാന്‍.
..................................................................
എന്റെ മുറി ഞാന്‍ തന്നെ
ReplyDeletesundaram kaveee...ente muri najn tanne enna kandethalilil ente turassukalum ente aakasagalum ebte nivaralum ente vistharathakalum ennu koodi urangikkidakkunnath kavithayude sukrutham....
ReplyDeleteഇന്നും
ReplyDeleteകുട ചൂടി ഏകാന്തതയില്‍ ഞാന്‍ നില്‍ക്കുന്നു.
വെയില്‍ക്കുട ചൂടി നീ വന്നാലും
മഴക്കുട ചൂടി നീ വന്നാലും
ഇരുളോട് ചേര്‍ത്തുമാത്രം
നിന്നെ ഉള്ളിലേക്ക് നയിക്കാന്‍.
......................................................
Now you may not write like this, I suppose.
കവിത നന്നായി....
ReplyDeleteഒരര്‍ഥത്തില്‍ നിന്റെ ഭാഷ ഏറെ വേട്ടയാടുന്നതാണ്. പിന്നെ, ഞാന്‍ വ്യക്തികള്‍ക്ക് പ്രാമുഖ്യം കൊടുക്കാറില്ല....എഴുത്തിനാണ്. എന്റെ കലാപങ്ങള്‍ ചിലപ്പോള്‍ അങ്ങനെയുള്ളതാകാം...
പാലക്കാടന്‍ ചുരംകയറിയെത്തി തസ്രാക്കിലേക്ക് വീശുന്ന മലങ്കാറ്റും മുടിയഴിച്ചാടുന്ന, കാലത്തിന്റെ കാവലാള്‍പോലെ നിലകൊള്ളുന്ന കരിമ്പനകളും എന്റേയും ആധിയാണ്......പാലക്കാട് എന്നും ജീവിതത്തില്‍ നോവുകളുടെ വെയിലായിരുന്നു.......നല്ല ഭാഷ.....കരുത്താര്‍ന്ന കരിമ്പനപോലെ, കൂടുതല്‍ കരുത്താര്‍ന്ന ഭാഷയാലും ആഖ്യാനത്താലും ഏറെ ഉയരത്തിലെത്തട്ടെ.....